Mleko z miodem

Czy wiecie co najlepiej pasuje do mleka?
Miód. Tak, dokładnie, zwłaszcza kiedy mleko jest kwaśne i zepsute aż do szpiku. Złota słodycz miodu łagodzi nieprzyjemny posmak, który zostawia za sobą skisła biel. Miód cieszy wzrok, smak i węch. Zepsute mleko wszystko psuje. Kiedy się je połączy, śnieżno biała ciecz najpierw zagłusza słodkie prośby i narzekania ale w ostateczności nie jest w stanie oprzeć się lepkim ramionom, które je oplatają.

***

- Haizakicchi, jesteś wstrętny! Jak możesz! - głośny pisk Kise rozchodził się echem po sali gimnastycznej gdzie jak zwykle trenowała drużyna koszykarska Teiko

- Hahaha! Ale miałeś genialną minę księżniczko, szkoda, że tego nie nagrałem! Zrobiłbyś furorę w internecie, "Roszpunka pokonana przez złe dżdżownice" ! Hahaha jestem genialny nie sądzisz? - spytał złośliwie wciąż pochlipującego chłopaka

- Spadaj biała szczotko do kibla. Daj mu wreszcie spokój albo nie wytrzymam i ci przyłożę! - warknął ostrzegawczo Aomine. Na równi z pozostałymi był już zirytowany i zniesmaczony zachowaniem Shougo wobec Ryouty. Na ich nieszczęście nie było dziś w szkole ani Nijimury ani Akashiego więc byli zdani tylko na siebie.

- Bo co mi zrobisz murzynku? A może też chcesz oberwać dżdżownicą? - Haizaki był dzisiaj w wyjątkowo ochydnym humorze. Okazało się, że dostał zagrożenia z paru przedmiotów i będzie miał kilka poprawek. Doprowadziło go to do takiego stanu, że przyszedł na trening spóźniony godzinę, z pudełkiem obślizgłych robaków, które z pełną premedytacją wyspał na nic niespodziewającego się blondyna.

- J - już w porządku Aominecchi  hlip , hlip o - on jest po p - prostu hlip zły z powodu o - ocen. Nic mi nie jest. P - pójdę tylko się og - garnąć i już będzie okej. - przez łzy powiedział Kise rozciągając drżące usta w sztuczny, wyrobiony uśmiech. 

Aomine wciąż wściekły tylko zamordował dziesięć razy białowłosego w myślach, odwrócił się na pięcie i mrucząc coś pod nosem oddalił na bezpieczną odległość. Blondyn już nic nie powiedział i ruszył w stronę kranów stojących na podwórku kawałek od tylnego wejścia na halę. Zostawił za sobą nieco zdezorientowanego Shougo i resztę drużyny, która udawała, że nic nie widzi.

Kise włożył głowę pod bieżący strumień chłodnej wody. Starał się nie rozglądać co chwilę w obawie, że wciąż ma na sobie jakąś cudownie ocalałą dżdżownicę. Zakręcił kurek ale nie podniósł głowy. Starał się opanować przyspieszony oddech i odruch wymiotny kiedy nagle za plecami usłyszał ostrożne kroki. Szybko uniósł się do pionu i odwrócił w stronę nadchodzącej postaci. Zbladł kiedy zorientował się kim była.

- Ty na serio aż tak boisz się tych robaków? - spytał kpiąco ale jakby niepewnie Haizaki i podparł się rękami o biodra.

Złotooki tylko skinął lekko głową w odpowiedzi zastanawiając się jaki okropny żart chłopak ma zamiar teraz mu wyciąć. Ścisnął mocno palcami umywalkę za sobą aby zamaskować drżenie dłoni.

- Ten, no... Chyba odrobinę przesadziłem... sorki

Ten skruszony ton głosu Haizakiego, ten jego smutny wzrok wbitym w ziemię i ta nagła zmiana w zachowaniu zupełnie zbiły Ryoute z tropu. Wbił niedowierzające spojrzenie w osobę przed sobą i nagle dotarł do niego cały absurd tej sytuacji, uderzył w niego tak nagle, że zaczął się nieopanowanie śmiać. W oczach znów stanęły mu łzy i rozbolał brzuch, tyle że tym razem nie z przerażenia a ze śmiechu.

- I czego się śmiejesz głupia księżniczko! - krzyknął na niego Shougo czerwony na twarzy jak nigdy dotąd. - Ja cię tu przepraszam a ty co?! Wiesz co, zapomnij. Wracam do domu. - odwrócił się obrażony i zawstydzony do granic możliwości. Już chciał odejść dumnym ale szybkim krokiem w stronę bramy wyjściowej kiedy nagle smukła ale silna dłoń mocno zacisnęła się na jego nadgarstku przytrzymując go w miejscu. Odwrócił się zdziwiony i spojrzał prosto w duże, mokre oczy, wyglądające jak pociągnięte grubą warstwą czarnego tuszu, które teraz błyszczały z rozbawienia.

- Hyhyhy czekaj. Nie gniewam się już skoro mnie przeprosiłeś.

- Phy! Tylko sobie za dużo nie wyobrażaj! To że raz postanowiłem być trochę milszy to nie znaczy, że zawsze tak będzie. Nie przyzwyczajaj się. - warknął w jego stronę I spróbował wyrwać rękę z uścisku ale długie palce zacisnęły się jeszcze mocniej.

- Nie martw się, nie będę. - szepnął cicho Kise

- To dobrze

Znów chciał podjąć prubę odejścia ale poczuł tylko mocne szarpnięcie w przód i już świat przesłoniła mu złota czupryna, a policzek zaledwie musnęły malinowe wargi.

Kise szybko odwrócił się w stronę sali gimnastycznej i bijąc wszelkie rekordy prędkości do niej wbiegł. Haizaki stał tak jeszcze dobrych parę minut trawiąc to co się stało i dotykając palcami policzka w miejscu, w którym palący ślad pozostawiły różowe usta. Wciąż czuł ten przyjemny i intensywny zapach miodu, który uderzył go kiedy miał nos w miękkich, blond kosmykach.

***

Od tamtego dnia Haizaki był dziwnie miły dla Kise, który zaczął szczerzyć się jeszcze częściej i mocniej niż wcześniej. Zdał nawet wszystkie egzaminy. I z jakiegoś powodu codziennie na śniadanie miał tosty z miodem.

~~~~~~~~

Tadam! Oto jakimś cudem jest kolejna miniaturka!  ^w^ Pomysł wpadł mi do głowy kiedy jadłam na kolacje tosty z miodem i został napisany jednym tchem (nie zdążyłam przez to obejrzeć kolejnego odcinka Dextera ;-;). Ale jestem z siebie dumna bo nie często zdarza mi się kończyć co zaczęłam ;P
Dobra to do następnego!