Przyłapani

Witam, fanfary poproszę! Wena obrodziła i mam oneshota! Krótki bo krótki ale jest, a w głowie mam następne! Narazie życzę miłego czytania i bardzo dziękuję tym , którzy tu jeszcze zaglądają *płaszczy się i zalewa łzami wdzięczności *

***

Przez Stark Tower, jak zwykle w czwartek między godziną dwunastą a dwudziestą, przewija się drobna postać. Kobieta o długich do pasa, rudych włosach bez ani jednego srebrnego pasma, której nikt nie dałby więcej niż dwadzieścia lat, chociaż tak na prawdę ma ich dwa razy tyle. Ubrana w sprane dżinsy, luźną, flanelową koszulę w kolorze wyblakłej czerwieni i z kraciastą chustką na głowie, jak zwykle o tej porze, sprząta piętra od dziesiątego aż po piętnaste w sławnej Stark Tower. Nie spodziewa się spotkać nikogo biorąc pod uwagę fakt iż nigdy, przez cały rok odkąd tu pracuje, to się nie stało. Dlatego też w spokoju i bez pośpiechu zajmuje się swoją pracą; ściera kurze, odkurza, myje podłogi i temu podobne pożądki.

"Uff, zostało mi ostatnie piętro i fajrant."

Mruczy wesoło pod nosem i , razem z całym niezbędnym ekwipunkiem, wsiada do przestronnej windy i wjeżdża na wyższe piętro . Nuci zasłyszaną wcześniej w radiu głupią piosenkę , której melodia wyjątkowo wpadła jej w ucho. Zdecydowanie nie spodziewała się tego co widzi po dotarciu na piętro piętnaste.

Cała podłoga usłana jest rzuconymi nieuważnie częściami garderoby, niewątpliwie należącymi do dwóch osobników płci męskiej. W dodatku głosy dochodzące z pokoju po lewej stronie bezdyskusyjnie potwierdzaja podejrzenia, które samoistnie kształtują się w głowie Nadii.
Krzyki, przekleństwa, jęki i wypowiedziane drżącym głosem prośby dowodzą, że Tony Stark niezwykle wspaniale czuje się w towarzystwie kapitana Rogersa.

"Proszę, proszę..." mruczy pod nosem Nadia.

Kiedy jej szef uprawia stosunek płciowy z super żołnierzem, oddalony od niej o zaledwie kilkadziesiąt metrów jest to wyraźny sygnał, że należy się oddalić. Jednak ciekawska natura bierze górę nad kobietą i kieruje ją do źródła nieprzyzwoitych dźwięków.  Rudowłosa wychyla lekko głowę za framugę otwartych na oścież drzwi i odrazu jej wzrok pada na to czego była tak ciekawa.
Pan Stark na kolanach, z twarzą wciśniętą w poduszki i pan Rogers za nim, z palcami zaciśniętymi na wąskich biodrach milionera. Nie widzą jej odwróceni do drzwi plecami.
Nadia ledwo powstrzymuje się żeby nie zagwizdać z zachwytu na ten widok. Zdradza ją jednak miotła , która wybrała sobie ten właśnie moment żeby upaść, pociągnąć za sobą dwie kolejne i z głośnym hukiem uderzyć o posadzkę.

No i koniec zabawy

Zrywa się na równe nogi i pędzi do windy ścigana przez ekstatyczne krzyki dwóch mężczyzn, zbyt zaaferowanyh sobą nawzajem żeby usłyszeć cokolwiek poza własnymi głosami choćby to był wybuch bomby.

O kurczaczki. Jestem uratowana.

Kobieta z ulgą odsuwa się od windy, ale tylko po to żeby chwycić wózek do sprzątania i znów pognać w jej stronę. Wspaniałomyślnie postanawia dać kochankom odrobinę prywatności. Jednak w jej głowie coś takiego nie funkcjonuje. Tworzą się w niej za to jedynie kolejne bezwstydne myśli, wzbogacone dodatkowo efektami dźwiękowymi.

Nowe opowiadanie spod pióra Nad69 ukaże się dziś na łamach forum czytelniczego.